“EEN GUILTY PLEASURE, ZONDER DE GUILT.”
In de (rustige) zomertijd laten we ons prachtige pand niet onbenut. Achter weliswaar gesloten deuren, nodigen we makers uit onze studio’s en zalen te gebruiken om hun werk te onderzoeken, te experimenteren en verder te ontwikkelen. We spreken Aina Roca, architect en maker, die net uit een tweeweekse zomerresidentie stapt.
For English, scroll down
“Ik voelde me al snel thuis in het gebouw en bij de mensen. In Spanje, waar ik vandaan kom, ben ik afgestudeerd en gaan werken als architect. Ik wilde meer leren en experimenteren en mijn liefde voor film combineren met architectuur.”
Aina start met de master in Scenography aan de HKU. Hier experimenteerd ze met het gebruik van een object als performer. Aina’s werk vertelt een verhaal, zonder daadwerkelijke tekst of mensen.
“Afstuderen in Covid-tijd forceerde me te experimenteren met de mogelijkheden van het ‘afvlakken’ van een installatie en het digitaliseren van iets dat ik in eerste instantie met de hand heb gemaakt. Experimenteren met fotograferen was onderdeel van het proces.”
Eerste indruk
Aina stapte zonder plan haar residentie in. Met een lege agenda besloot ze te doen wat in haar opkwam en daarmee te werken.
“Ik ben gewend om met anderen te werken, bijvoorbeeld in mijn (researching) collective Ellipsis. In deze groep van drie vrouwen, doen we apart onze research en komen we later samen om te experimenteren en creëren.” Aina wil deze twee weken zelf experimenteren en creëren. Het eerste wat haar oopvalt in Studio 1, is het licht.
“Het is spectaculair! In de ochtend is er een verdeeld en zacht licht door de hele kamer heen; maar aan het einde van de dag zijn het harde schaduwen, lijnen en patronen.”
De eerste dag van haar residentie stond in het teken van het analyseren van de ruimte. Ze inventariseerde de hele studio. Hoeveel stopcontacten zijn er? Welk formaat en welke kleur zijn de lamellen? Hoeveel ramen zijn er? Hoeveel leidingen vind je aan de muur?
In de week erna, stippeld ze de studio uit in de vorm van een kleine maquette, gemaakt van karton en papier. Ze deconstructueerd de ruimte in al zijn verschillende onderdelen. Dit doet ze allemaal analoog, wat haar de creatieve ruimte geeft om te kunnen brainstormen gedurende haar proces. In de tweede week ging het om experimenteren; wat zou dit object doen aan de binnenkant van de maquette? Of die? Wat dacht je van de gekleide objecten die ik vorige week als experiment maakte? En doet het licht van de daadwerkelijke ruimte hetzelfde als aan de binnenkant van de maquette, gedurende de dag?
Hoe verder?
“Het namaken van een kamer in de vorm van een maquette is niet nieuw voor me. Ik zie het zelfs als een ‘guilty pleasure’: maar dan zonder de guilt! Ik wist dat het maken en fotograferen ervan resultaat geeft waar ik blij mee ben. Dit is overigens wel de meest gedetailleerde maquette die ik tot nu toe heb gemaakt. Deze twee weken waren daarom perfect om dit project op poten te zetten”. En hoe nu verder?
Aina is van plan om een wat onbekendere route te nemen met dit project. Startend met iets bekends, hoopt ze zichzelf een kant op te sturen waarvan het eindresultaat nog niet zeker is. Het uitnodigen van publiek (docenten, vrienden, collega’s, maar nog het meest intimiderende; vreemden) om de ruimte van een andere kant te bekijken is een volgende stap om mee te experimenten.
Naast Aina, maken deze zomer makers als Alexandra Loembé, Utopia Syndicate, Pieter Desmet, Çigdem Polat, De Gestampte Meisjes, Sam Bachy, Amparo Gonzalez Sola, Jiaxin Chen, Chih Hua Huang, Lisa & Gagi, Erik van de Wijdeven, MENSJA Collective, NEXT BEST FRINGE en Wout Jansen gebruik van de ruimtes in Het Huis.
